فعالیت های امام
علیه السلام” در این دوره در امور زیر خلاصه می
شد:
۱- عبادت
خدا آن هم به صورتی که در شأن شخصیتی مانند حضرت
علی علیه
السلام” بود؛ تا آنجا که امام سجاد عبادت و تهجد شگفت انگیز خود
را در برابر عبادتهای جد بزرگوار خود ناچیز می
دانست.
۲-
تفسیر قرآن و حل مشکلات آیات و تربیت شاگردانی مانند ابن عباس، که بزرگترین
مفسر اسلام پس از امام علیه السلام” به شمار می
رفت.
۳- پاسخ
به پرسش های دانشمندان ملل و نحل دیگر، بالاخص یهودیان و مسیحیان که پس از
درگذشت پیامبر ص” برای تحقیق دربارۀ اسلام رهسپار مدینه می شدند و
سؤالاتی مطرح می کردند که پاسخگویی جز حضرت علی علیه السلام” ، که تسلط او
بر تورات و انجیل از خلال سخنانش روشن بود، پیدا نمی کردند. اگر این خلا
به وسیلۀ امام علیه السلام” پر نمی شد جامعۀاسلامی دچار
سرشکستگی شدیدی می شد. و هنگامی که امام به کلیۀ سؤالات پاسخهای روشن و
قاطع می داد انبساط و شکفتگی عظیمی در چهرۀخلفایی که بر جای پیامبر ص”
نشسته بودند پدید می آمد.
۴- بیان حکم بسیاری از رویدادهای نوظهور
که در اسلام سابقه نداشت و در مورد آنها نصی در قرآن مجید و حدیثی از
پیامبر گرامی ص” در دست نبود. این یکی از امور حساس زندگی امام علیه
السلام” است و اگر در میان صحابه شخصیتی مانند حضرت علی علیه
السلام” نبود، که به تصدیق پیامبر گرامی ص” داناترین امت و
آشناترین آنها به موازین قضا و داوری به شمار می رفت، بسیاری از مسائل در
صدر اسلام به صورت عقدۀلاینحل و گره کور باقی می
ماند.
درباره این سایت