شخصی یهودی محضر
علی بن ابی طالب علیه السّلام رسید و عرض کرد: چند سؤال از شما می نمایم در صورتی که جواب آنها را بدهید اسلام می آورم.
علی علیه السّلام فرمودند: آنچه خواهی بپرس و محقّقا کسی را داناتر از ما اهل بیت نخواهی یافت.
یهودی عرضه داشت:
الف: کره زمین بر چه استوار می باشد؟
ب: چرا فرزند گاهی به عموها و زمانی به دایی ها شباهت دارد؟
ج: منشأ پیدایش مو و خون و گوشت و استخوان و رگ آیا نطفه مرد بوده یا نطفه زن می باشد؟
د: چرا آسمان را آسمان نامیده اند؟
ه: چرا دنیا را دنیا خوانده اند؟
و: برای چه آخرت را آخرت می گویند؟
ز: وجه نامیدن حضرت آدم به آدم و حوّا به حوّا چیست؟
ح: چرا به درهم، درهم گفته شده و دینار به این نام موسوم شده است؟
ط: چرا به اسب «اجد
[1]» و به قاطر «عد
[2]» و به درازگوش «حرّ
[3]» گفته اند؟
علی علیه السّلام در جواب فرمودند:
الف: کره زمین روی دوش فرشته ای است و دو پای آن فرشته روی سنگی و سنگ بر شاخ گاوی بوده و چهار دست و پای گاو بر پشت ماهی که در دریای اسفل می باشد قرار دارد و دریا روی ظلمت و ظلمت و تاریکی بر عقیم و عقیم بر ثری استوار است و کسی غیر از خداوند عزّ و جلّ از زیر ثری مطّلع نیست.
ب و ج: هر گاه نطفه مرد و زودتر از نطفه زن خارج شده و در رحم قرار گیرد البته فرزند به عمو و عمّه ها شبیه می گردد و منشأ پیدایش استخوان و رگ همین نطفه می باشد و در صورتی که نطفه زن پیش از نطفه مرد بیرون آمده و زودتر در رحم وارد گردد فرزند به دایی و خاله ها شبیه می شود و منشأ پیدایش موی و پوست و گوشت این نطفه می باشد چه آن که نطفه زن زرد و رقیق است.
درباره این سایت