طبق تعریفی که از عدالت شده است عدالت به معنای قرار دادن چیزی در جایگاه مناسب خود است و به تبع آن ظلم زمزانی خواهد بود که چیزی یا فردی را از آن چه شایستگی آن را دارد محروم کنند هر چقدر شایستگی بالاتر باشد ظلم هم عمیق تر و بزرگتر خواهد بود.
ما حضرت امیر المومنین
علی(ع) را به مظلومیت می شناسیم روشن است که مظلومیت بر خلاف تصور عوام به معنای ضعف یا ذلت نیست بلکه همان طور که گفته شد مظلومیت به این معناست که شخص از جایگاهی که شایستگی آن را دارد محروم شود و آن گونه که باید اجازه شناخته شدن جایگاه والای وی به افراد جامعه داده نشود و جامعه قدر و منزلت او را نشناسد.
بر این اساس هر چقدر شناخت ما از مقام و منزلت و فضائل امام علی
(ع) و همچنین تاریخ زندگانی ایشان، بالاتر برود به همان اندازه درک ما از میزان مظلومیت ایشان بیشتر خواهد شد.
نقل شده است که روزی یک نفر اعرابی در بین سخنان حضرت علی
(ع) فریاد زد：
«وا مظلمتاه!» (کنایه از اینکه به من ظلم شده است)
حضرت
(ع) او را به حضور طلبید، هنگامی که نزدیک شد، به او فرمود： «به تو یک بار ستم شده است و به من به تعداد (مَدَر) و (وَبَر) ظلم شده است.» لازم به ذکر است که مدر به معنی کلوخ و وبر به معنی کرک حیوانات است، و این کنایه از کثرت است. همچنین در روایت دیگری آمده است که:
هیچ خانه ای از عرب نیست، جز این که مظلمه و حق من بر گردنشان است، واز هنگامی که این جا نشسته ام، همواره مظلوم بوده ام.
این بخش از سخن حضرت نشان از این دارد که هیچ کسی نبوده است جز اینکه در حق ایشان و نصرت و یاری ایشان و شناساندن و پیگیری حق ایشان، کوتاهی کرده است و از همین رو در ظلمی که به حضرت شده شریک هستند.
منبع：
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید معتزلی، ج۴، ص۱۰۶.
درباره این سایت